Ograniczenia dotyczące licencji załogi lotniczej często mają zastosowanie po interwencji sercowo-naczyniowej, a monitorowanie wymaga zwykle dodatkowych badań w określonych punktach czasowych. Kardiolog i kardiochirurg powinni zawsze rozważyć łączność z lekarzem AME i organem regulacyjnym przed interwencją lub zabiegiem chirurgicznym, jeżeli istnieje prawdziwa kliniczna procedura wyboru. Powinni również dążyć do zrozumienia konsekwencji różnych kierunków działań oraz potrzeby niektórych badań klinicznych, aby umożliwić AME określenie ich zdolności do powrotu do kariery zawodowej lub rekreacyjnej. Nadrzędną zasadą pozostaje jednak to, że każdy powinien być najpierw traktowany jak pacjent, dopiero potem jako pilot – czyli optymalne zarządzanie jakimkolwiek warunkiem, nie powinno być zagrożone, aby starać się utrzymać pełne przywileje lotu.
Wymóg przeprowadzenia dodatkowych badań i wartości granicznych dla znaczenia aeromedycznego w stosunku do znaczenia klinicznego może prowadzić do pewnych trudnych wyzwań etycznych. Pojedyncze zwężenie> 50% może uniemożliwić pilotom latanie w niektórych jurysdykcjach, ale poniżej standardowego progu interwencji. Jednakże, jeśli pilot ma interwencję, która nie powoduje rezydualnego zwężenia, organy wydające licencje rozważają powrót do latania. Na progu ablacji lub wymaganiu powtórnej angiografii post-PCI może również wpływać potrzeba załogi samolotu do spełnienia wymagań medycznych lotnictwa regulacyjnego, co może stanowić poważne wyzwanie dla kardiologów.
[więcej w: niedoczynność tarczycy u psa, rehabilitacja nfz kraków, maseczka z siemienia lnianego na włosy ]